Sjabbatsrust

Aan het eind van de sabbat kan de groep theologen weer aan het werk.

Het verhaal dat Boaz Michael, een messiaanse Jood ons vertelt, is aanleiding tot een heuse theologische discussie. Michael bezoekt als Messias belijdende Jood de synagoge. Hij ziet dat er meer acceptatie komt voor mensen als hij, die in Jezus geloven én de Torah houden. Zo kan hij wellicht bruggen bouwen.

We sluiten met Boaz en zijn vrouw de sabbat af. We lezen uit een aparte siddur. In dit oude joodse gebedenboek zijn ook oudchristelijke teksten opgenomen. Bij gebrek aan kaarsen wordt het licht ontstoken door een druk op het lichtknopje. Op de sabbat is het niet geoorloofd een dergelijk 'scheppend' werk te doen. God rustte immers op de zevende dag met zijn scheppende werk, waarvan er één het licht was.

Als de zon onder en de sabbat voorbij is vertelt Boaz Michael over zijn werk op het 'Bram Center' en over de achterliggende gedachten. Zoals er in het Oude Testament (de Tenach) verschillende wetten zijn voor mannen, vrouwen, levieten en voor de koning, zo zijn er ook verschillende wetten voor de Joden en voor hen die uit de heidenen tot geloof in de God van Israël komen. De sabbat is niet (lees Handelingen 15) aan de heidenen opgelegd, maar zij mogen die wel houden. Dat kan zeker geen kwaad. Net zo goed als het voor een Jood geen kwaad kan een afschrift van de geboden te maken om die altijd bij zich te hebben en daar steeds weer uit te lezen (Deut. 17,18-20). Maar het hoeft niet. Zo zijn er binnen de ene wet verschillende wegen.

Teksten uit het NT worden genoemd. Hoe leest Boaz Michael die? Kol. 2,17 bijvoorbeeld, over de wet die een schaduw is, terwijl de werkelijkheid van Christus is. Michael benadrukt een paar keer dat Paulus een apostel voor de heidenen was. Wat hij schrijft, geldt voor de heidenchristenen. In dit verband werd ook 1 Kor. 7,18-20 genoemd. Ieder blijve bij die roeping waarin hij was, toen hij geroepen werd. Het houden van God geboden blijft voor ieder (Jood en niet-jood) van belang. De nieuwe werkelijkheid uit Kol. 2, 17 is er, zo zag Boaz Michael het, bij het aanbreken van het Messiaanse rijk, waar ook de profeten over spreken.

Over veel meer werd gesproken en we hadden nog lang door kunnen spreken, maar het verhaal van onze Messias belijdende Joodse gesprekspartner had een nieuw licht voor de meeste van ons ontstoken waar we op de christelijke rustdag vast nog over door zullen spreken.
Aan het begin van de dag (niet van de sabbat, want die was de dag tevoren al aangebroken) was de groep in kleinere groepjes opgesplitst en ter 'kerke' gegaan bij twee heel verschillende Messiaanse gemeenten (de ene van evangelische snit, de andere dichter tegen de synagogale samenkomst aanliggend) en bij een 'conservative' synagoge. 's Avonds werden de ervaringen uitgewisseld.

's Middags ging de helft luieren bij en in de Dode Zee en de andere helft lopend in de hete zon onder leiding van de zeer bekwame gids Aart Brons de oude stad nog eens in. Een enkeling hield zich wat meer gedeisd.
Een welbestede rustdag. Morgen nog één...

Kees de Jong